giovedì 25 dicembre 2008

Il primo Natale senza il caro amico Attilio Mingolla.....

........voglio concluderlo con una Sua poesia. L'USANZI TI NATALI L'usanzi ti Natali a 'stu paisi mia, li cchiù tratizziunali ti comu si facia, so rricurdati 'ccuani comu 'nna vera storria, spirannu ca rrimani ti st'usi 'nna mimorria: la ggenti cu passioni cu fet'e fantasia, pi cranni tivuzzioni prisepi custruia, tanta si sbizzarria cu lu facia beddu, cu pont'e galliria lu lagu e lu castieddu. La sera ti viscigghia si rriunia divota, insiemi alla famigghia la ggenti dda 'rricota, cantann'a llu Missia "Tu scendi dalle stelle", liggennu 'nna puisia o a cuntà sturielli. Pò la patrona uffria scaiezzul'e rusoliu, mieru ti marvasia e frisi fatt'all'olliu, o puru tò piscuetti fatti ti manu sua, o buccunotti cuetti cu la mustarda ti ua. E ddà vitii 'rriari 'nn'allegru cuncirtinu, sunannu Pasturali cantann'a llu Bambinu. Intant'a lla cucina la femmana fricia, trimpava la farina pi pizzariedd'e tria; o baccalai cu gnocchi li fung'e lampasciuni, cu bbinchia tanta vocchi ti crann'e di vagnuni; frittelli e cartiddati, pettuli e purcidduzzi, o cozzi 'rracanati, frittura ti mirluzzi, (ca s'era rispittari ddasciun'e astinenza, no ss'era 'ncammarari pi Santa Pinitenza). Po' si sciucav'a mazzettu, a tombula, settemmienzu, scuponi, a setti uettu, o pur'a n'atru scherzu, e si facia bardorria pi totta la nuttata, 'ntra l'alligria e glorria la festa era spicciata. Mo ti cuedd'armunia ti fratillanza vera sintimu nustalgia ti n'epuca sincera. Oria, 14 settembre 1992
Attilio Mingolla
(Ciao Attilio.... grande compianto amico mio)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...